مقایسه بیان ژن اینوزین تری‌فسفات پیروفسفاتاز در لوسمی میلوئیدی مزمن و افراد سالم

هدف: یکی از مهم ترین انواع آسیب های سلولی، اکسیداتیو دآمیناسیون dna و نوکلئوتیدهای آزاد در مخزن نوکلئوتیدی سلول است. مشارکت نوکلئوتیدهای دآمینه غیرعادی (itp، ditp، xtp) در ساختار ژنوم می تواند فراوانی جهش های جابه جایی بازها را افزایش دهد. پیشنهاد شده است که انباشت این نوکلئوتیدها می تواند منجر به ناپایداری ژنتیکی شود که زمینه ساز انواع بیماری ها و سرطان ها می شود. آنزیم itpase کد شده توسط ژن itpa مسئول حفاظت سلول ها از طریق حذف بازهای پورینی دآمینه از مخزن نوکلئوتیدی است. هدف این مطالعه بررسی نقص احتمالی در فعالیت ژن itpa به عنوان یک عامل مهم در ایجاد پیش زمینه ژنتیکی برای ناهنجاری های کروموزومی و بدخیمی هایی از جمله سرطان لوسمی میلوئیدی مزمن است. مواد و روش ها: بیان ژن itpa در 23 بیمار لوسمی میلوئیدی مزمن و 21 نمونه سالم با استفاده از rt-pcr نیمه کمی و به کارگیری ژن gapdh به عنوان ژن کنترل داخلی اندازه گیری شد. واریانت های غیرعادی به دست آمده از تکثیر cdna ژن itpa کلون و تعیین توالی شد و با استفاده از نرم افزارهای بیوانفورماتیکی توالی آن ها مقایسه شد. نتایج: داده ها بیانگر کاهش بیان ژن itpa در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئیدی مزمن در مقایسه با نمونه های سالم بود. همچنین دو نوع رونوشت علاوه بر رونوشت اصلی در برخی نمونه ها تولید می شود که یکی دارای حذف 123 نوکلئوتیدی و دیگری حذف 77 نوکلئوتیدی در ناحیه چارچوب خواندنی (orf) است. نتیجه گیری: به نظر می رسد که با کاهش بیان ژنitpa در بیماران لوسمی میلوئیدی مزمن فعالیت آنزیمیitpase طبیعی نبوده و اختلال در بیان این ژن می تواند به عنوان یک عامل افزایش دهنده ناپایداری ژنتیکی در این بیماران در نظر گرفته شود.